မတွေ့ရခင်က တွေ့ရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိစိတ်နဲ့ ရင်ခုန် ပျော်ရွှင်ခဲ့ရသလောက် ပြန်လာကာနီးကတည်းက ခွဲရမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ နေလို့မကောင်း...
ကျွန်တော် ပြန်ကာနီး ကလေးလေး ကားနားလာ နှုတ်ဆက်တော့ သူကလေး မျက်နှာလေးက ညှိုးနွမ်းလို့... စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့ အရိပ်အယောင်တွေက သူမ မျက်ဝန်းမှာ အထင်းသားပေါ့...
အိမ်ပြန်တဲ့ လမ်းတလျှောက် ကလေးလေးရဲ့ ချစ်စရာ အမူအရာလေးတွေ၊ အသံလေးတွေ၊ ဆိုးနွဲ့တတ်တာ၊ ချွဲတတ်တာလေးတွေက တောက်လျှောက်ကြီးစိုးနေခဲ့တာလေ... လမ်းတလျှောက် ပွင့်ဝေနေတဲ့ ပိတောက်ပန်းတွေကို ကြည့်ရင်း ပူကျူးလေးရဲ့ ဆံနွယ်ထက်မှာ ကိုယ်တိုင် ပန်ပေးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့တာ...
ဒီလိုနဲ့ပဲ... အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်... လူက သာ ရန်ကုန်ရောက်နေပေမယ့် ကိုကို့ စိတ်တွေက ပူကျူးလေးနဲ့ အတူ မော်လမြိုင်မှာ ကျန်ခဲ့ပါတယ် ပူကျူးလေးရေ...
ပူကျူးလေးကို ကိုကို အရမ်းလွမ်းနေတယ်... 😔
No comments:
Post a Comment