အဲဒီနေ့က ပူကျူးလေးနဲ့ ကျွန်တော်တို့ အတွက် အမှတ်တရ လေးပါပဲ... ပူကျူးလေး အဲဒီနေ့က အလုပ်တွေ များပြီး ပင်ပန်းနေတာပါ... ကျောင်းမှာ VIP (ဝန်ကြီး) လာတာကြောင့် ဈေးဝယ်ထွက်၊ ရေသန့်ဗူးတွေ၊ အမှိုက်ပုံးတွေ၊ စသဖြင့် လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ရ၊ ဧည့်ခံ ကျွေးမွေးရေးတွေ လုပ်ရ၊ ပြေးရလွှားရနဲ့ပေါ့...
ဒါပေမဲ့ ညရောက်တော့ အိပ်ချင်ပူကျူးလေး က အိပ်ငိုက်နေရင်း ကျွန်တော်နဲ့ စကားတွေ အများကြီး ပြောပေးရှာပါတယ်... 😘 အဲလိုပြောရင်း ပူကျူးလေးရဲ့ ဖေကြီးနဲ့ မေကြီးအကြောင်း ပြောမိကြတယ်... ဖေကြီးက ထမင်းစားခေါ်ရခက်တဲ့ အကြောင်း၊ မေကြီးက တော်တော် ခေါ်ယူရကြောင်းပေါ့… ပူကျူးနဲ့ကိုနဲ့ တူတူ နေကြတဲ့အခါ ထမင်းစားခေါ်ရင် မခက်ဖို့ ပြောရင်း ပူကျူးလေးက-
“ဒီမယ်... အဲလို ပြောနေတယ်ဆိုတာ ချစ်လွန်းလို့ ပြောနေတယ်မှတ်ပါ... စဉ်းစားကြည့်လေ... တကယ်ဆို ထမင်းသူ့ဘာသူ မစားတာ အနေသာကြီး... ဒီလို လိုက်ပြောနေတာ ချစ်လွန်းလို့ ပြောနေတယ် မှတ်လိုက်ပါ... နားလည်လား... နော်... မချစ်ရင် ပြောကို မနေဘူး... အနေသာကြီး... ချစ်လွန်းလို့ ပြောနေတာ... သိရဲ့လား” လို့ ပူကျူးလေးက ဆရာမ လေသံလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ပြောနေပါတယ်... စကားလေး ပြောပြီးတော့ ပင်ပန်းလွန်းနေတာကြောင့် မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ကျွန်တော် ပြန်ပြောမယ့်စကားကို နားစွင့်လို့ပေါ့...
ဒီတော့ ကျွန်တော်က “ကြည့်ပါဦး... ကို့ကို ပြောနေလိုက်တာ... ဆရာမ က တပည့်လေးကို ပြောနေတဲ့ အတိုင်းပဲ... နားလည်လားတွေရော... သိရဲ့လားတွေရောနဲ့... ဒါပေမယ့် ကို ကျေနပ်ပါတယ်... ကို ကြားချင်တဲ့ စကားလေးကို ၃ ကြိမ်တောင် ကြားရတယ်...” လို့…
အဲဒီ စကားလေး အဆုံးမှာ ပူကျူးလေးက မျက်လုံးလေးကို ဖွင့်... မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး မူနွဲ့နွဲ့ ပြောလိုက်တာက
“ ဟွန်း... အဲဒီနားမှာ အမှိုက်ပုံး ရှိလို့ “ တဲ့ ခင်ဗျာ...
ကျွန်တော့မှာ ဟင်! ဆိုပြီး ဘာပြောတာပါလိမ့်လို့ မနည်း စဉ်းစားရတော့တာ... ပူကျူးလေးကတော့ သူ့ဘာသူ ပြောပြီး သဘောတွေကျလို့ ရယ်နေရော... နောက်တော့မှ ပြောတယ်... သူ မှေးကနဲ အိပ်ငိုက်သွားပြီး မနက်က VIP ဧည့်ခံ တုန်းက အမှိုက်တွေကို သယ်သွားတာတဲ့... အမှိုက်ပုံးနားကိုပေါ့... အဲဒီအချိန်မှာ နောက် အစ်မတစ်ယောက်က “ယမုံ... အဲနား ဘာသွားလုပ်တာလဲ..” လို့ မေးလို့ ဖြေမယ့် စကားကို ကျွန်တော့်ကို ပြောမိသွားတာတဲ့ဗျာ...
ကဲ… ကျွန်တော့မှာ Ro ထားသမျှ သဲထဲရေသွန်ကို ဖြစ်ကရော... 😂
ဒါပေမဲ့ ညရောက်တော့ အိပ်ချင်ပူကျူးလေး က အိပ်ငိုက်နေရင်း ကျွန်တော်နဲ့ စကားတွေ အများကြီး ပြောပေးရှာပါတယ်... 😘 အဲလိုပြောရင်း ပူကျူးလေးရဲ့ ဖေကြီးနဲ့ မေကြီးအကြောင်း ပြောမိကြတယ်... ဖေကြီးက ထမင်းစားခေါ်ရခက်တဲ့ အကြောင်း၊ မေကြီးက တော်တော် ခေါ်ယူရကြောင်းပေါ့… ပူကျူးနဲ့ကိုနဲ့ တူတူ နေကြတဲ့အခါ ထမင်းစားခေါ်ရင် မခက်ဖို့ ပြောရင်း ပူကျူးလေးက-
“ဒီမယ်... အဲလို ပြောနေတယ်ဆိုတာ ချစ်လွန်းလို့ ပြောနေတယ်မှတ်ပါ... စဉ်းစားကြည့်လေ... တကယ်ဆို ထမင်းသူ့ဘာသူ မစားတာ အနေသာကြီး... ဒီလို လိုက်ပြောနေတာ ချစ်လွန်းလို့ ပြောနေတယ် မှတ်လိုက်ပါ... နားလည်လား... နော်... မချစ်ရင် ပြောကို မနေဘူး... အနေသာကြီး... ချစ်လွန်းလို့ ပြောနေတာ... သိရဲ့လား” လို့ ပူကျူးလေးက ဆရာမ လေသံလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ပြောနေပါတယ်... စကားလေး ပြောပြီးတော့ ပင်ပန်းလွန်းနေတာကြောင့် မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ကျွန်တော် ပြန်ပြောမယ့်စကားကို နားစွင့်လို့ပေါ့...
ဒီတော့ ကျွန်တော်က “ကြည့်ပါဦး... ကို့ကို ပြောနေလိုက်တာ... ဆရာမ က တပည့်လေးကို ပြောနေတဲ့ အတိုင်းပဲ... နားလည်လားတွေရော... သိရဲ့လားတွေရောနဲ့... ဒါပေမယ့် ကို ကျေနပ်ပါတယ်... ကို ကြားချင်တဲ့ စကားလေးကို ၃ ကြိမ်တောင် ကြားရတယ်...” လို့…
အဲဒီ စကားလေး အဆုံးမှာ ပူကျူးလေးက မျက်လုံးလေးကို ဖွင့်... မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီး မူနွဲ့နွဲ့ ပြောလိုက်တာက
“ ဟွန်း... အဲဒီနားမှာ အမှိုက်ပုံး ရှိလို့ “ တဲ့ ခင်ဗျာ...
ကျွန်တော့မှာ ဟင်! ဆိုပြီး ဘာပြောတာပါလိမ့်လို့ မနည်း စဉ်းစားရတော့တာ... ပူကျူးလေးကတော့ သူ့ဘာသူ ပြောပြီး သဘောတွေကျလို့ ရယ်နေရော... နောက်တော့မှ ပြောတယ်... သူ မှေးကနဲ အိပ်ငိုက်သွားပြီး မနက်က VIP ဧည့်ခံ တုန်းက အမှိုက်တွေကို သယ်သွားတာတဲ့... အမှိုက်ပုံးနားကိုပေါ့... အဲဒီအချိန်မှာ နောက် အစ်မတစ်ယောက်က “ယမုံ... အဲနား ဘာသွားလုပ်တာလဲ..” လို့ မေးလို့ ဖြေမယ့် စကားကို ကျွန်တော့်ကို ပြောမိသွားတာတဲ့ဗျာ...
ကဲ… ကျွန်တော့မှာ Ro ထားသမျှ သဲထဲရေသွန်ကို ဖြစ်ကရော... 😂
No comments:
Post a Comment